എന്റെ തിക്കോടി (പത്ത്) എന്റെ തിക്കോടി- എന്റെ സഖി.

കോഴിക്കോട് ജില്ലയിലെ കൊയിലാണ്ടി താലൂക്കില്‍ പശ്ചിമാബ്ധിയെ നോക്കി ലയിച്ചിരിക്കുന്ന തിക്കോടി എന്ന എന്റെ ഗ്രാമം എനിയ്ക്കെന്നും നല്‍കിയത് ഒരു സഖിയുടെ സാമീപ്യം..

ഇവിടെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഓരോ നിമിഷത്തിനും സ്വച്ഛതയുണ്ടായിരുന്നു. 

കവിതകളിലേയും കഥകളിലേയും ഗ്രാമീണ സൌന്ദര്യവര്‍ണനകളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളം തുടിച്ചിരുന്നത് എന്റെ ഗ്രാമത്തിന്റെ മനോഹാരിതകളെ നിനച്ചായിരുന്നു.

വീടിനടുത്തുണ്ടായിരുന്ന, ഇന്ന് ഒരംശം പോലും ബാക്കിയായില്ലാത്ത വിശാലമായ വയലുകള്‍ എനിയ്ക്കെന്നും ഹരമായിരുന്നു. 

വയലുകള്‍ക്കക്കരെ പുലര്‍കാലങ്ങളില്‍ തെളിഞ്ഞു കണ്ടിരുന്ന മലനിരകള്‍ നല്‍കിയത് അളവറ്റ മനം നിറഞ്ഞ ആനന്ദം.

മഴയത്തും വെയിലത്തും വയലേലകള്‍ സന്തുഷ്ടമായ ഒരു ബാല്യം എനിയ്ക്ക് സമ്മാനിച്ചു.

ഇവിടത്തെ പ്രകൃതി എന്നോട് സംവേദിച്ചിരുന്നത് മഴനിന്നാലും പെയ്യുന്ന മരങ്ങളിലൂടെ;

ചെടികളിലെ ഇലകളില്‍ കൊച്ചു മഴവില്ലുകള്‍ കാണിച്ചു തന്ന മഴത്തുള്ളികളിലൂടെ;

പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിയ്ക്കുമ്പോള്‍ വഴുതി മാറുന്ന തുമ്പികളിലൂടെ;

നീലാകാശങ്ങളില്‍ ഒഴുകി നീങ്ങുന്ന മേഘത്തുണ്ടുകളിലൂടെ;

മഞ്ഞുത്തുള്ളികള്‍ വഹിച്ചു നിന്നിരുന്ന തളിരിലകളിലൂടെ;

വര്‍ണക്കുടകള്‍ വഹിച്ചു നിന്നിരുന്ന ചെടികളിലൂടെ.

പ്രകൃതി എന്നെ സ്നേഹിയ്ക്കുന്നതിലും എത്രയോ ഏറെ ഞാന്‍ പ്രകൃതിയെ സ്നേഹിച്ചു.

ബാലാരിഷ്ടതകള്‍ നിറഞ്ഞ ശൈശവം എന്നില്‍ ബാക്കി വെച്ചിരുന്ന ശുഷ്കിച്ച ശരീരത്തിന് മരങ്ങളില്‍ ഓടിക്കയറാനോ, കുളങ്ങളില്‍ നീന്തി തുടിയ്ക്കാനോ, അമ്മയുടെ ശ്രദ്ധ മാറ്റി ഓടിക്കളിയ്ക്കുന്ന പശുക്കിടാവിനെ പിടിച്ചുകെട്ടാനോ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും പാറക്കുളത്തിലും  'ചോയി'കുളത്തിലും പാലൂര്‍ കുളത്തിലും ആഞ്ഞുനീന്തുന്ന കൂട്ടുകാരുടെ ആര്‍പ്പുവിളികള്‍ എനിയ്ക്ക് ഹരമായിരുന്നു. മാവിന്‍ കൊമ്പുകളില്‍ അമ്മാനമാടിയിരുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ ഫ്രഷ്‌ ആയ മാമ്പഴങ്ങള്‍ എനിയ്ക്കിട്ട്തരുമ്പോള്‍ അപകഷതാബോധം ഉണ്ടായില്ല. 

പുലര്‍കാലത്തെ കോഴിയുടെ കൂവലും കുയിലിന്റെ നാദവും അണ്ണാന്‍കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ചില്‍ ചില്‍ ആരവങ്ങളും ഞാനന്ന് ആസ്വദിച്ചത് പില്‍ക്കാലത്ത്‌ യേശുദാസിന്റെയും റാഫിയുടെയും ജാനകിയമ്മയുടെയും ഒക്കെ സംഗീതം ശ്രദ്ധിച്ചത് പോലെ തന്നെ.

പിന്നെ പിന്നെ ഞാന്‍ വളര്‍ന്നു.. വീട്ടുവളപ്പില്‍ സുലഭമായി ഉണ്ടായിരുന്ന ചക്ക, വിവിധയിനം മാമ്പഴങ്ങള്‍, അമ്മയുടെ പരിലാളനം ഏറ്റു വളര്‍ന്നിരുന്ന ചേമ്പ് ചേന വാഴപ്പഴം കറമൂസ്സ എന്ന് ഞങ്ങള്‍ വിളിയ്ക്കുന്ന പപ്പായ പേരയ്ക്ക എന്നിവയൊക്കെ കൂടി എന്നെ വളര്‍ത്തി എന്ന് പറയുന്നതാവും ഏറെ ശരി.

തൈര് കടയുന്ന അമ്മയുടെ ശ്രദ്ധ മാറ്റി എത്ര വെണ്ണ തട്ടിയെടുത്തു സേവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയാന്‍ പറ്റില്ല. 

പ്രകൃതിയോടുള്ള എന്റെ സംവേദനം വളരുന്നതോടൊപ്പം എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ വ്യാപ്തിയും വളര്‍ന്നു.അതെ എന്റെ ഈ ഗ്രാമം തന്നെ എന്നെ വളര്‍ത്തിയ എന്റെ സഖി.

പദ് മനാഭന്‍ തിക്കോടി