ഒരു വിദ്വല്‍ സദസ്സ്

ഒരു വിദ്വല്‍ സദസ്സ് 
സ്വപ്‌നത്തില്‍.

മേലാപ്പില്ലാത്ത പന്തലിന്റെ 
ഏതോ കോണിലായിരുന്നു 
സദസ്സ്. 

ചുവന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളില്‍ 

പകല്‍ക്കിനാവുകള്‍ക്ക് അവധി നല്‍കി 

പണ്ഡിതരും അതിഥികളും.

വന്നവര്‍ക്കൊന്നും 
പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 

ഒരു കവി ശബ്ദമില്ലാതെ 

കവിത ചൊല്ലുന്നു 

സ്വപ്‌നത്തില്‍.

മറ്റൊരു കവി 

കുപ്പായക്കീശയിലെ 

കടലാസ്സു ചുരുളുകള്‍ 

സദസ്സിനു കൈമാറി 

കണ്ണുകള്‍ തുറക്കാതെ.

കേള്‍ക്കാത്ത ഗാനത്തിന് 

താളമിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു

ചില വിദുഷികള്‍

സ്വപ്നത്തില്‍.

സദസ്സിനോട് ചേര്‍ന്ന്  
തീന്‍ മേശയുണ്ടായിരുന്നില്ല. 
സ്വയം വിളമ്പാന്‍ കഴിയാത്ത 

വിദ്വാന്മാര്‍ക്ക് വിളമ്പിക്കിട്ടിയ 

അപ്പങ്ങള്‍ക്കും 

നിവേദ്യങ്ങള്‍ക്കും 

ഒരു സ്വാദും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 

അവര്‍ക്ക് നാവില്ലായിരുന്നു

സ്വപ്നത്തില്‍.

എന്നിട്ടും അവര്‍ക്ക് ലഭിച്ചത് 

ഒരേയൊരു സ്വാദ്,

മധുരം മാത്രം. 
സ്വപ്‌നത്തില്‍. 

പദ് മനാഭന്‍ തിക്കോടി

സ്വാതന്ത്ര്യം

പുതിയ സിനിമയിലെ നല്ലൊരു ഗാനത്തിന്റെ ഈരടികള്‍ മൂളുകയായിരുന്നു, ടുട്ടു എന്ന ആ തത്ത.
എന്തോ ശബ്ദം കേട്ട് ടുട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
മൂളിപ്പാട്ട് മുറിഞ്ഞുപോയത്തിലുള്ള ഈര്‍ഷ്യ മുഖത്തും കണ്ണിലും തെളിഞ്ഞു.
ഓ, രമ്യ മോളാണ്. കൂടിന്റെ വാതില്‍ തുറക്കുകയാണവള്‍.
ടുട്ടു ചിന്തിച്ചു: ഇന്ന് സ്വാതന്ത്യ ദിനമല്ലേ. എന്നെ സ്വതന്ത്രയാക്കുകയായിരിയ്ക്കും.
രമ്യ ഇന്ദുക്കുഞ്ഞിനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: ആ പെയിന്റ് ബോക്സ്‌ ഇങ്ങു കൊണ്ടുവാ.
ടുട്ടു കരഞ്ഞുപോയി.
ഭംഗിയായി സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന തന്റെ തൂവലുകളില്‍ രമ്യ മോളും ഇന്ദുക്കുഞ്ഞും കൂടി പെയിന്റ് ചെയ്യുന്നു. ആകെ ഒട്ടിപ്പിടിയ്ക്കുന്ന പോലെ.
ചിറക് ഇളക്കി നോക്കി.
" ഇളക്കല്ലേ മോളെ, പെയിന്റ് പരന്നു പോകും. ഇന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനമല്ലേ. നിന്നെ ഞങ്ങള്‍ ദേശീയ പതാകയുടെ നിറമാക്കുകയല്ലേ. ജഡ്ജസ്സിന് ഇഷ്ടമായാല്‍ സമ്മാനമുണ്ട്.."
ടുട്ടുവിനെ അവര്‍ വീണ്ടും കൂട്ടിലടച്ചു.



പദ് മനാഭന്‍ തിക്കോടി