ഒരു വിദ്വല്‍ സദസ്സ്
സ്വപ്നത്തില്.
സ്വപ്നത്തില്.
മേലാപ്പില്ലാത്ത പന്തലിന്റെ
ഏതോ കോണിലായിരുന്നു
സദസ്സ്.
ഏതോ കോണിലായിരുന്നു
സദസ്സ്.
ചുവന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളില്‍
പകല്‍ക്കിനാവുകള്‍ക്ക് അവധി നല്‍കി
പണ്ഡിതരും അതിഥികളും.
വന്നവര്‍ക്കൊന്നും
പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഒരു കവി ശബ്ദമില്ലാതെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
കവിത ചൊല്ലുന്നു
സ്വപ്നത്തില്.
മറ്റൊരു കവി
കുപ്പായക്കീശയിലെ
കടലാസ്സു ചുരുളുകള്‍
സദസ്സിനു കൈമാറി
കണ്ണുകള്‍ തുറക്കാതെ.
കേള്‍ക്കാത്ത ഗാനത്തിന്
താളമിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ചില വിദുഷികള്‍
സ്വപ്നത്തില്.
സദസ്സിനോട് ചേര്‍ന്ന്
തീന്‍ മേശയുണ്ടായിരുന്നില്ല.
സ്വയം വിളമ്പാന്‍ കഴിയാത്ത
തീന്‍ മേശയുണ്ടായിരുന്നില്ല.
സ്വയം വിളമ്പാന്‍ കഴിയാത്ത
വിദ്വാന്മാര്‍ക്ക് വിളമ്പിക്കിട്ടിയ
അപ്പങ്ങള്‍ക്കും
നിവേദ്യങ്ങള്‍ക്കും
ഒരു സ്വാദും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
അവര്‍ക്ക് നാവില്ലായിരുന്നു
സ്വപ്നത്തില്.
എന്നിട്ടും അവര്‍ക്ക് ലഭിച്ചത്
ഒരേയൊരു സ്വാദ്,
മധുരം മാത്രം. സ്വപ്നത്തില്.
പദ് മനാഭന്‍ തിക്കോടി
No comments:
Post a Comment